- » Мэты і задачи
- » Раздзелы журнала
- » Перыядычнасць
- » Палітыка свабоднага доступу
- » Архівацыя
- » Рэцэнзаванне
- » Заснавальнік
- » Этыка публікацый
Мэты і задачи
Найважнейшай мэтай і галоўнымі задачамі часопіса з'яўляецца папулярызацыя навуковых і практычных ведаў у розных сферах біялагічных, геаграфічных, геолага-мінералагічных, сельскагаспадарчых, тэхнічных (геаэкалогія), эканамічных (эканоміка прыродакарыстання) навук. Часопіс адлюстроўвае не толькі вынікі завершаных даследаванняў, але і прадстаўляе распрацоўкі навукоўцаў па многіх напрамках на перспектыву. Да супрацоўніцтва з часопісам запрашаюцца айчынныя і замежныя даследчыкі. Мэтавая аўдыторыя – айчынныя і замежныя навукоўцы, дактаранты, аспіранты беларускіх і замежных універсітэтаў. Асноўным крытэрыем мэтазгоднасці публікацыі з'яўляецца навізна і інфарматыўнасць артыкулаў.
Раздзелы журнала
 Свабодная падача рукапісаў |
Індэксацыя |
З рэцэнзаваннем |
Перыядычнасць
Выходзіць 2 разы ў год
Палітыка свабоднага доступу
Адкрыты доступ
Архівацыя
- Российская Государственная Библиотека
- Национальный Электронно-Информационный Консорциум
Рэцэнзаванне
Артыкулы, якія паступаюць у рэдакцыю, у абавязковым парадку праходзяць рэцэнзаванне, якое ўключае ў сябе наступныя этапы:
I. Экспертыза артыкула вядучым рэдактарам часопіса на яго адпаведнасць асноўным патрабаванням да публікацый, зацверджаным рэдакцыйнай калегіяй часопіса. Выконваецца на працягу не больш за 3 дні з моманту паступлення артыкула ў рэдакцыю.
II. Знешняе рэцэнзаванне ажыццяўляецца спецыялістам адпаведнага профілю з навуковай ступенню не ніжэй доктара навук, якога выбірае рэдакцыя часопіса. Рэцэнзаванне артыкулаў выконваецца на добраахвотнай і бязвыплатнай аснове. Працэдура рэцэнзавання канфідэнцыйная ("аднабаковае сляпое" (ананімнае) рэцэнзаванне). Рэцэнзентам паведамляецца аб тым, што накіраваныя ім рукапісы з'яўляюцца інтэлектуальнай уласнасцю аўтараў. Аўтару рэцэнзаванага артыкула, прадастаўляецца магчымасць азнаеміцца з тэкстам рэцэнзіі.
III. Ацэнка рэдакцыйнай калегіі. У выпадку станоўчага вонкавага рэцэнзавання артыкул накіроўваецца на візу аднаму з членаў рэдкалегіі, які курыруе пэўны навуковы напрамак. Артыкулы, ухваленыя членамі рэдкалегіі, абмяркоўваюцца на пасяджэнні рэдакцыйнай калегіі, якое праводзіцца 1 раз у 3 месяцы. Рэдакцыйная калегія зацвярджае пералік артыкулаў, якія адабраны да публікацыі ў бягучым нумары часопіса. Яна мае права адхіліць артыкул, калі ўзнікаюць пытанні па некаторых аспектах, і накіраваць яго на дадатковае знешняе рэцэнзаванне, прызначыўшы кандыдатуру рэцэнзента.
IV. Інфармаванне аўтараў аб ходзе рэцэнзавання артыкулаў.
1. У выпадку станоўчага вонкавага рэцэнзавання і адабрэння адным з членаў рэдакцыйнай калегіі, артыкул ставіцца ў чаргу на публікацыю ў адпаведнасці з узроўнем прыярытэту, які вызначаецца індывідуальна для кожнага артыкула. Аўтар мае магчымасць атрымаць інфармацыю аб прыблізных тэрмінах публікацыі па яго запыце на адрас электроннай пошты рэдакцыі або па тэлефоне.
2. Аўтар у абавязковым парадку павінен азнаёміцца з макетам вёрсткі артыкула і пацвердзіць згоду на яе публікацыю.
3. Пры атрыманні адмоўнай рэцэнзій рэдакцыя накіроўвае аўтару копію рэцэнзіі і ліст з адмовай публікацыі артыкула.
4. Калі па рэкамендацыі рэцэнзента артыкул вяртаецца аўтару на дапрацоўку, то перапрацаваны рукапіс зноў разглядаецца рэдкалегіяй.
5. Калі аўтар артыкула не згодны з меркаваннем рэцэнзента, ён мае права прадставіць аргументаваны адказ у рэдакцыю часопіса. У гэтым выпадку артыкул можа быць накіраваны альбо на паўторнае знешняе рэцэнзаванне, альбо на ўзгадненне ў рэдакцыйную калегію.
6. Не дапускаюцца да публікацыі:
а) артыкулы, якія не аформлены ў адпаведнасці з патрабаваннямі да публікацыі; аўтары якіх адмаўляюцца ад тэхнічнай дапрацоўкі артыкула;
б) артыкулы, аўтары якіх не выконваюць канструктыўныя заўвагі рэцэнзента або аргументавана не абвяргаюць іх.
Заснавальнік
- Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
- Міністэрства прыродных ресурсаў і аховы навакольнага асяроддзя Рэспублікі Беларусь
Этыка публікацый
Раздзел падрыхтаваны паводле матэрыялаў выдавецтва навуковай і медыцынскай літаратуры Elsevier, а таксама матэрыялаў Міжнароднага камітэта па публікацыйнай этыцы (COPE)
- Увядзенне
1.1. Публікацыя матэрыялаў у рэцэнзуемых часопісах не толькі з'яўляецца простым спосабам навуковых камунікацый, але і ўносіць значны ўклад у развіццё адпаведнай галіны навуковых ведаў. Такім чынам, важна ўсталяваць стандарты будучых этычных паводзін усіх уцягнутых у публікацыю бакоў, а менавіта: аўтараў, рэдактараў часопіса, рэцэнзентаў, выдавецтва і навуковага таварыства для часопіса «Прыродныя рэсурсы».
1.2. Выдавец не толькі падтрымлівае навуковыя камунікацыі і інвесціруе ў дадзены працэс, але таксама нясе адказнасць за захаванне ўсіх сучасных рэкамендацый у публікуемай працы.
1.3. Выдавец бярэ на сябе абавязацельствы па найстражэйшаму нагляду за навуковымі матэрыяламі. Нашы часопісныя праграмы ўяўляюць неперадузятую «справаздачу» развіцця навуковай думкі і даследаванняў, таму мы таксама ўсведамляем адказнасць за належнае прадстаўленне гэтых «справаздач», асабліва з пункту гледжання этычных аспектаў публікацый, выкладзеных у гэтым дакуменце.
- Абавязкі рэдактараў
2.1. Рашэнне аб публікацыі
Рэдактар навуковага часопіса «Прыродныя рэсурсы " асабіста і незалежна нясе адказнасць за прыняцце рашэння аб публікацыі, часта ў супрацоўніцтве з адпаведным навуковым таварыствам. Дакладнасць і навуковая значнасць працы, якая разглядаецца, заўсёды павінны ляжаць у аснове рашэння аб публікацыі. Рэдактар можа кіравацца палітыкай рэдакцыйнай калегіі часопіса «Прыродныя рэсурсы», калі ён абмежаваны актуальнымі юрыдычнымі патрабаваннямі ў дачыненні да паклёпу, аўтарскага права, законнасці і плагіяту.
Рэдактар можа раіцца з іншымі рэдактарамі і рэцэнзентамі (або службовымі асобамі навуковага таварыства) падчас прыняцця рашэння аб публікацыі.
2.2. Прыстойнасць
Рэдактар павінен ацэньваць інтэлектуальны змест рукапісаў незалежна ад расы, полу, сэксуальнай арыентацыі, рэлігійных поглядаў, паходжання, грамадзянства ці палітычных пераваг аўтараў.
2.3. Канфідэнцыяльнасць
Рэдактар і рэдакцыйная калегія часопіса абавязаныя без неабходнасці не раскрываць інфармацыю аб прынятым рукапісе ўсім асобам, за выключэннем аўтараў, рэцэнзентаў, магчымых рэцэнзентаў, іншых навуковых кансультантаў і выдаўца.
2.4. Палітыка раскрыцця і канфлікты інтарэсаў
2.4.1. Неапублікаваныя дадзеныя, атрыманыя з прадстаўленых да разгляду рукапісаў, нельга выкарыстоўваць у асабістых даследаваннях без пісьмовай згоды аўтара. Інфармацыя або ідэі, атрыманыя ў ходзе рэцэнзавання і звязаныя з магчымымі перавагамі, павінны захоўвацца канфідэнцыйнымі і не выкарыстоўвацца з мэтай атрымання асабістай выгады.
2.4.2. Рэдактары павінны браць самаадвод ад разгляду рукапісаў (а менавіта: патрабаваць сурэдактара, памочніка рэдактара ці супрацоўнічаць з іншымі членамі рэдакцыйнай калегіі пры разглядзе працы замест самалічнага рэцэнзавання і прыняцця рашэння) у выпадку наяўнасці канфліктаў інтарэсаў з прычыны канкурэнтных, сумесных і іншых узаемадзеянняў і адносін з аўтарамі, кампаніямі і, магчыма, іншымі арганізацыямі, звязанымі з рукапісам.
2.5. Нагляд за публікацыямі
Рэдактар, які прадаставіў пераканаўчыя доказы таго, што сцвярджэнні або высновы, прадстаўленыя ў публікацыі, памылковыя, павінен паведаміць аб гэтым выдаўцу (і/або ў адпаведнае навуковае таварыства) з мэтай хутчэйшага апавяшчэння аб унясенні змяненняў, зняцця публікацыі, выказвання занепакоенасці і іншых адпаведных сітуацыі заяў.
2.6. Уцягнутасць і супрацоўніцтва ў рамках даследаванняў
Рэдактар сумесна з выдаўцом (або навуковым таварыствам) прымаюць адэкватныя меры ў адказ у выпадку этычных прэтэнзій, якія тычацца разгледжаных рукапісаў або апублікаваных матэрыялаў. Падобныя меры ў агульных рысах ўключаюць ўзаемадзеянне з аўтарамі рукапісу і аргументацыю адпаведнай скаргі або патрабавання, але таксама могуць мець на ўвазе ўзаемадзеянні з адпаведнымі арганізацыямі і даследчымі цэнтрамі.
- Абавязкі рэцэнзентаў
3.1. Уплыў на рашэнні рэдакцыйнай калегіі
Рэцэнзаванне дапамагае рэдактару прыняць рашэнне аб публікацыі і з дапамогай адпаведнага ўзаемадзеяння з аўтарамі таксама можа дапамагчы аўтару павысіць якасць працы. Рэцэнзаванне-гэта неабходнае звяно ў фармальных навуковых камунікацыях, якое знаходзіцца ў аснове навуковага падыходу. Выдавец падзяляе пункт гледжання аб тым, што ўсе навукоўцы, якія хочуць унесці ўклад у публікацыю, абавязаны выконваць істотную працу па рэцэнзаванні рукапісу.
3.2. Выканаўчасць
Любы абраны рэцэнзент, які адчувае недастаткова кваліфікацыі для разгляду рукапісу або які не мае дастаткова часу для хуткага выканання работы, павінен паведаміць рэдактару часопіса «Прыродныя рэсурсы» і папрасіць выключыць яго з працэсу рэцэнзавання адпаведнага рукапісу.
3.3. Канфідэнцыяльнасць
Любы рукапіс, атрыманы для рэцэнзавання, павінен разглядацца як канфідэнцыйны дакумент. Дадзеную працу нельга адкрываць і абмяркоўваць з любымі асобамі, якія не маюць на тое паўнамоцтваў ад рэдактара.
3.4. Патрабаванні да рукапісу і аб'ектыўнасць
Рэцэнзент абавязаны даваць аб'ектыўную ацэнку. Персанальная крытыка аўтара непрымальная. Рэцэнзентам патрэбна ясна і аргументавана выказваць сваё меркаванне.
3.5. Прызнанне першакрыніц
Рэцэнзентам варта выяўляць значныя апублікаваныя працы, якія адпавядаюць тэме і не ўключаныя ў бібліяграфію да рукапісу. На любое сцвярджэнне (назіранне, выснова або аргумент), апублікаванае раней, у рукапісу павінна быць адпаведная бібліяграфічная спасылка. Рэцэнзент павінен таксама звяртаць увагу рэдактара на выяўленне істотнага падабенства або супадзення паміж рукапісам, які разглядаецца, і любой іншай апублікаванай працай, якая знаходзіцца ў сферы навуковай кампетэнцыі рэцэнзента.
3.6. Палітыка раскрыцця і канфлікты інтарэсаў
3.6.1. Неапублікаваныя дадзеныя, атрыманыя з прадстаўленых да разгляду рукапісаў, нельга выкарыстоўваць у асабістых даследаваннях без пісьмовай згоды аўтара. Інфармацыя або ідэі, атрыманыя ў ходзе рэцэнзавання і звязаныя з магчымымі перавагамі, павінны захоўвацца канфідэнцыйнымі і не выкарыстоўвацца з мэтай атрымання асабістай выгады.
3.6.2. Рэцэнзенты не павінны ўдзельнічаць у разглядзе рукапісаў у выпадку наяўнасці канфліктаў інтарэсаў з прычыны канкурэнтных, сумесных ці іншых узаемадзеянняў і адносін з любым з аўтараў, кампаніямі або іншымі арганізацыямі, звязанымі з прадстаўленай працай.
- Абавязкі аўтараў
4.1. Патрабаванні да рукапісаў
4.1.1. Аўтары пры паведамленні аб арыгінальным даследаванні павінны прадастаўляць дакладныя вынікі праведзенай працы таксама, як і аб'ектыўнае абмеркаванне значнасці даследавання. Дадзеныя, якія ляжаць у аснове працы, павінны быць прадстаўлены беспамылкова. Праца павінна ўтрымліваць дастаткова дэталяў і бібліяграфічных спасылак для магчымага перадрукавання. Ілжывыя або загадзя памылковыя сцвярджэнні ўспрымаюцца як неэтычныя паводзіны і з'яўляюцца непрымальнымі.
4.1.2. Агляды і навуковыя артыкулы таксама павінны быць дакладнымі і аб'ектыўнымі, пункт гледжання рэдакцыі павінен быць выразна пазначаны.
4.2. Доступ да дадзеных і іх захоўванне
У аўтараў могуць запытаць неапрацаваныя дадзеныя, якія маюць дачыненне да рукапісу, для рэцэнзавання рэдактарамі. Аўтары павінны быць гатовымі адкрыць доступ да такога роду інфармацыі (згодна з ALPSP-STM Statement on Data and Databases), калі гэта здзяйсняльна, і ў любым выпадку быць гатовымі захоўваць гэтыя дадзеныя на працягу адэкватнага перыяду часу пасля публікацыі.
4.3. Арыгінальнасць і плагіят
4.3.1. Аўтары павінны пераканацца, што прадстаўлена цалкам арыгінальная праца і ў выпадку выкарыстання работ або сцвярджэнняў іншых аўтараў павінны прадастаўляць адпаведныя бібліяграфічныя спасылкі або вытрымкі.
4.3.2. Плагіят можа існаваць у шматлікіх формах: ад прадстаўлення чужой працы як аўтарскай да капіявання або перафразавання істотных частак чужых работ (без указання аўтарства) і да заявы ўласных правоў на вынікі чужых даследаванняў. Плагіят ва ўсіх формах ўяўляе сабой неэтычныя дзеянні і непрымальны.
4.4. Множнасць, празмернасць і адначасовасць публікацый
4.4.1. У агульным выпадку аўтар не павінен публікаваць рукапіс, па большай частцы прысвечаны аднаму і таму ж даследаванню, больш чым у адным часопісе як арыгінальную публікацыю. Прадстаўленне адного і таго ж рукапісу адначасова больш чым у адзін часопіс ўспрымаецца як неэтычныя паводзіны і непрымальна.
4.4.2. У агульным выпадку аўтар не павінен прадстаўляць на разгляд у іншы часопіс раней апублікаваны артыкул.
4.4.3. Публікацыя пэўнага тыпу артыкулаў (напрыклад, клінічных рэкамендацый, перакладных артыкулаў) у больш чым адным часопісе з'яўляецца ў некаторых выпадках этычнай пры выкананні пэўных умоў. Аўтары і рэдактары зацікаўленых часопісаў павінны пагадзіцца на другасную публікацыю, якая прадстаўляе абавязкова тыя ж дадзеныя і інтэрпрэтацыі, што і ў першасна апублікаванай працы.
Бібліяграфія першаснай працы павінна быць прадстаўлена і ў другой публікацыі. Больш падрабязную інфармацыю аб дапушчальных формах другасных (паўторных) публікацый можна знайсці на старонцы www.icmje.org.
4.5. Прызнанне першакрыніц
Неабходна заўсёды прызнаваць ўклад іншых асоб. Аўтары павінны спасылацца на публікацыі, якія маюць значэнне для выканання прадстаўленай працы. Дадзеныя, атрыманыя прыватна, напрыклад, у ходзе гутаркі, перапіскі або ў працэсе абмеркавання з трэцімі бакамі, не павінны быць выкарыстаны або прадстаўлены без яснага пісьмовага дазволу першакрыніцы. Інфармацыя, атрыманая з канфідэнцыйных крыніц, такія як ацэньванне рукапісаў або прадастаўленне грантаў, не павінна выкарыстоўвацца без выразнага пісьмовага дазволу аўтараў працы, якая мае дачыненне да канфідэнцыйных крыніц.
4.6. Аўтарства публікацыі
4.6.1. Аўтарамі публікацыі могуць выступаць толькі асобы, якія ўнеслі значны ўклад у фарміраванне задумы працы, распрацоўку, выкананне або інтэрпрэтацыю прадстаўленага даследавання. Усе тыя, хто ўнёс значны ўклад, павінны быць пазначаныя як сааўтары. У тых выпадках, калі ўдзельнікі даследавання ўнеслі істотны ўклад па вызначаным кірунку у даследчым праекце, яны павінны быць пазначаныя як асобы, якія ўнеслі значны ўклад у дадзенае даследаванне.
4.6.2. Аўтар павінен пераканацца, што ўсе ўдзельнікі, якія ўнеслі істотны ўклад у даследаванне, прадстаўлены як суаўтары і не прыведзены ў якасці суаўтараў тыя, хто не ўдзельнічаў у даследаванні, што ўсе сааўтары бачылі і ўхвалілі канчатковую версію працы і пагадзіліся з прадстаўленнем яе да публікацыі.
4.7. Палітыка раскрыцця і канфлікты інтарэсаў
4.7.1. Усе аўтары абавязаны раскрываць ў сваіх рукапісах фінансавыя ці іншыя існуючыя канфлікты інтарэсаў, якія могуць быць успрынятыя ў якасці аказаўшых уплыў на вынікі ці высновы, прадстаўленыя ў працы.
4.7.2. Прыклады патэнцыйных канфліктаў інтарэсаў, якія абавязкова падлягаюць раскрыццю, уключаюць працу па найму, кансультаванне, наяўнасць акцыянернай уласнасці, атрыманне ганарараў, прадастаўленне экспертных заключэнняў, патэнтавую заяўку або рэгістрацыю патэнта, гранты і іншае фінансавае забеспячэнне. Патэнцыйныя канфлікты інтарэсаў павінны быць раскрытыя як мага раней.
4.8. Істотныя памылкі ў апублікаваных працах
У выпадку выяўлення аўтарам істотных памылак або недакладнасцяў у публікацыі, аўтар павінен паведаміць пра гэта рэдактару часопіса "Прыродныя рэсурсы" і ўзаемадзейнічаць з рэдактарам з мэтай хутчэйшага зняцця публікацыі або выпраўлення памылак. Калі рэдактар ці выдавецтва атрымалі звесткі ад трэцяга боку аб тым, што публікацыя змяшчае істотныя памылкі, аўтар абавязаны выключыць працу або выправіць памылкі ў максімальна кароткія тэрміны.
- Абавязкі выдавецтва
5.1. Выдавец павінен прытрымлівацца прынцыпаў і працэдур, якія спрыяюць выкананню этычных абавязкаў рэдактарамі, рэцэнзентамі і аўтарамі часопіса "Прыродныя рэсурсы" у адпаведнасці з дадзенымі патрабаваннямі. Выдавец павінен быць упэўнены, што патэнцыйны прыбытак ад размяшчэння рэкламы або вытворчасці рэпрынтаў не паўплываў на рашэнні рэдактараў.
5.2. Выдавецтва павінна аказваць падтрымку рэдактарам часопіса ў разглядзе прэтэнзій да этычных аспектаў публікуемых матэрыялаў і дапамагаць узаемадзейнічаць з іншымі часопісамі і / або выдавецтвамі, калі гэта спрыяе выкананню сваіх абавязкаў рэдактарамі.
5.3. Выдавец павінен спрыяць належнай практыцы правядзення даследаванняў і ўкараняць галіновыя стандарты ў мэтах удасканалення этычных рэкамендацый, працэдур зняцця і выпраўлення памылак.
5.4. Выдавец павінен забяспечыць адпаведную спецыялізаваную юрыдычную падтрымку (заключэнне або кансультаванне) у выпадку неабходнасці.
